Της Βασιλίνας Σωτηροπούλου
Κτίσματα λευκά, εκτυφλωτικά, με έντονες μπλε αποχρώσεις σε πόρτες και παράθυρα ακτινοβολούν το φως των Κυκλάδων και οδηγούν τη σκέψη στα ελληνικά νησιά.
Μια εικόνα διάσημη σε όλο τον πλανήτη, που έχει θρέψει όνειρα διακοπών και έχει αποτελέσει τη σπίθα κάθε λογής τέχνης.
Στο χωριό Βώλαξ (ή Βώλακας ή Βωλάξ) της Τήνου, δημιουργήθηκε ένα ξεχωριστό κράμα τέχνης από την ένωση των αφηρημένων λευκών-μπλε πινελιών του κυκλαδίτικου τοπίου με τις προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις της πένας σπουδαίων Ελλήνων ποιητών.
Ελύτης, Σεφέρης, Παλαμάς, Σολωμός, Καβάφης, Κάλβος, Καββαδίας, Ρίτσος, Βάρναλης, Σικελιανός, Δημουλά είναι μόνο μερικοί από τους συμμετέχοντες σε αυτή τη συνάντηση στα σοκάκια του γραφικού τηνιακού χωριού.
Στίχοι ή και ολόκληρα ποιήματα είναι γραμμένα σε ερειπωμένους τοίχους, πόρτες και παραθυρόφυλλα, πλαισιωμένα από ανθισμένους κήπους ή μικρές ζωγραφιές, σκορπισμένα ακόμα και στις πιο ξεχασμένες γωνιές του χωριού.
Ο Βώλακας είναι, ούτως ή άλλως, ένα από τα γραφικότερα χωριά της Τήνου, αφού μοιάζει κρυμμένο ανάμεσα στους σφαιρικούς και ζωόμορφους γρανιτένιους βράχους που απλώνονται στο περιβάλλον οροπέδιο. Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για την προέλευσή τους, η επικρατέστερη των οποίων υποστηρίζει πως οφείλονται στη διάβρωση και αποσάθρωση πετρωμένου μάγματος από το εσωτερικό της Γης. Για τους λάτρεις της μυθολογίας πάντως, οι ογκόλιθοι αποτελούσαν τα πολεμοφόδια των Θεών και των Τιτάνων στις Τιτανομαχίες.
Μπορεί λοιπόν κανείς να εξερευνήσει ένα τοπίο σεληνιακό και ταυτόχρονα να περιπλανηθεί σε μια έκθεση ποίησης, που αποπνέει Ελλάδα, που ξυπνά συναισθήματα και ευαισθησίες.
Εμπνευστής αυτής της ιδιαίτερης πρωτοβουλίας είναι ο κ. Λάσκος Λασκαρίδης, ένας Αθηναίος που στον Βώλακα κατάφερε «να βγάλει τις αισθήσεις του ξανά στην επιφάνεια», όπως ο ίδιος δηλώνει.
Το πρώτο ποίημα που γράφτηκε ήταν η Ιθάκη του Καβάφη και συνολικά τα ποιήματα έφτασαν να ξεπερνούν τα πενήντα !
Τα στενά του Βώλακα μοιάζουν με ποιητική συλλογή, η οποία δραπετεύοντας από το χαρτί, αναρριχήθηκε στο αιγαιοπελαγίτικο τοπίο και φώλιασε στη θέση που της αρμόζει. Άλλωστε είναι η φύση της ποίησης τέτοια που της επιτρέπει να ταξιδεύει… και φυσικά να μας ταξιδεύει.
