Η Πάτρα όπως και τα περισσότερα αστικά κέντρα συνηθίζεται να αδειάζουν τις ημέρες του Πάσχα με τους κατοίκους να «δραπετεύουν» στα χωριά και τα νησιά της χώρας. Η εικόνα της έρημης πόλης τέτοιες ημέρες και ιδίως την Κυριακή του Πάσχα αποτελεί μία διαχρονική κανονικότητα. Η διαφορά με φέτος είναι ότι η εικόνα των άδειων από αυτοκίνητα δρόμων, των έρημων από κόσμο πλατειών και πεζοδρόμων έχει γίνει τον τελευταίο μήνα μία καθημερινότητα.
Μία καθημερινότητα ενισχυμένη από αβεβαιότητα.
Εικόνες πρωτόγνωρες με απαγορευμένους στην πρόσβαση χώρους, κατεβασμένα ρολά καταστημάτων, στοιβαγμένα τραπεζοκαθίσματα.
Εκκλησίες και Νεκροταφεία ερμητικά κλειστά και οικογενειακές συναθροίσεις στα όρια της παρανομίας.
Το πόσο κοντά είμαστε στο τέλος αυτής της περιπέτειας είναι αδύνατο να απαντηθεί, αυτή τουλάχιστον την στιγμή.
Αυτό που δεν πρέπει σε κάθε περίπτωση να ξεχάσουμε όταν επανέλθουμε στην πρότερη καθημερινότητά μας, είναι να δίνουμε αξία στην κάθε μας στιγμή. Να απλώνουμε το χέρι μας στον διπλανό μας, να μοιράζουμε το χαμόγελο στους γύρω μας.
Οι φωτογραφίες άλλωστε θα υπάρχουν πάντα να μας θυμίζουν πως ήταν…
Καλή Ανάσταση!
Αλέξανδρος Βρης
#kirixgr
