Όταν λαμβάνεις την ακόλουθη πρόσκληση :
«Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας καλεί σε έκτακτη συνεδρίαση τα μέλη του Δ.Σ. αύριο ημέρα Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2022 και ώρα 14:00 στο χώρο του κτιρίου Μπάρρυ προκειμένου να αποτίσει φόρο τιμής στον εκλιπόντα πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή Κώστα Καζάκο. Η συνεδρίαση θα είναι ανοιχτή και για όλους τους εργαζόμενους του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας.»
Φαντάζεσαι – όπως υποθέτω και ο κάθε νοήμων άνθρωπος – ότι πρόκειται για μια συνεδρίαση που θα αποφασίσει , με την αφορμή της εκδημίας του καθόλα σεβαστού Κώστα Καζακου , έναν τρόπο συμπαράστασης , ένα ψήφισμα , μια εκδήλωση – αφιέρωμα , όλα αυτά που η κοινή λογική και η συνήθης πρακτική προτάσσει .
Που να φανταστεί κάποιος ότι χωρίς προαναγγελία θέματος (που δεν είναι τόσο απλό ) , χωρίς αυξημένη αν όχι πλήρη απαρτία , χωρίς καμία εκτενή συζήτηση , θα παιρνόταν μια τόσο σοβαρή απόφαση . Μια απόφαση με μεγάλες ευθύνες ως προς το παρελθόν αλλά και ως προς το μέλλον .

Αν ακόμα θέλουμε να σταθούμε στον ίδιο τον Κώστα Καζάκο , η περηφάνια του και η αξιοπρέπεια του δεν θα επέτρεπαν να «κλέψει» κάτι αλλά θα επιθυμούσε να δημιουργηθεί κάτι νέο προς τιμήν του .

Η ιστορία της Πάτρας κι εν προκειμένω του κτιρίου ΜΠΑΡΡΥ , έχει γραφτεί και δεν μπορεί να αλλάζει κατά το – κάθε κομματικό – δοκούν .

Όχι ! Η απόφαση δεν ήταν ομόφωνη όπως και η απαρτία δεν ήταν αυξημένη . Κι αν αυτοί που ΔΕΝ είναι Πατρινοί και καλούνται να αποφασίζουν για την Πάτρα ΔΕΝ ξέρουν την ιστορία της , καλό είναι να την μαθαίνουν πρώτα .

Αναστασία Μανωλοπούλου
Μέλος ΔΣ ΔΗΠΕΘΕ