Του Διονύση Γ. Γράψα*
Ένα παλιό σύνθημα του θρυλικού Μάη του 1968, έλεγε πως «το μέλλον περιέχει αυτό με το οποίο το γεμίζουμε σήμερα». Στα αυτιά μας ίσως ακούγεται τραγικά επίκαιρο. Άραγε όμως, στην δίνη των ημερών, είμαστε σε θέση να «αναγνώσουμε» τι κυοφορεί το μέλλον; Φανταζόμαστε το αφήγημα που εξυφαίνεται στις μέρες μας, το οποίο θα αποτελέσει την νέα πραγματικότητα, μετά το τέλος του εγκλεισμού;
Είναι δεδομένο πως ο κόσμος στον οποίο θα «επιστρέψουμε» δεν θα μοιάζει με αυτόν που αφήσαμε πίσω μας πριν αρχίσουν οι περιορισμοί. Η ιδιότυπη απομόνωση, σίγουρα δίνει την δυνατότητα μιας εσωτερικής ενδοσκόπησης και μιας αναθεώρησης του οικογενειακού κλίματος. Είναι όμως αδύνατον κάποιος να μην παρατηρήσει, στα «απομεινάρια» της δημόσιας ζωής, τα στραβοπατήματα της εξουσίας, τον εγωισμό πολιτών και κοινωνικών ομάδων αλλά και τον «μαυραγοριτισμό» αξιών και συνειδήσεων. Πολλοί μάλιστα εκφράζουν φόβους πως μια εκ νέου οικονομική κρίση θα εξαχρειώσει περισσότερο την κοινωνία μας, διευρύνοντας τις πληγές της δεκαετίας που πέρασε.
Σε πρώτο πλάνο η κυβερνητική διαχείριση. «Δωράκια» σε μηχανισμούς προπαγάνδας και συμφέροντα με παράλληλη «υπερβολή» σε ύφος και φρασεολογία. Είναι απορίας άξιον, πως η καθημερινή ενημέρωση της πολιτικής προστασίας, που σε γενικές γραμμές παίρνει «καλό βαθμό», επιμένει σε μια ρητορική συνεχούς κινδυνολογίας την στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, είναι πειθαρχημένη; Η σκόπιμη εμμονή στην επισήμανση μιας υπαρκτής κοινωνικής αναλγησίας από κάποιους δίνει την εντύπωση πως δεν γίνεται για λόγους παραδειγματισμού, αλλά «πάτημα» για την επιβολή νέων περιορισμών.
Και εδώ γεννιούνται βάσιμα ερωτήματα. Θα κληθούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στην ελευθερία μας και την υγεία μας; Την στιγμή που τα Μέσα ανά τον κόσμο βρίθουν αλληλοσυγκρουόμενων πληροφοριών για το ποια χώρα πήρε έγκαιρα μέτρα και ποιες είναι οι αναλογίες κρουσμάτων και νεκρών. Αυτός ο δείκτης μπορεί να αποτελέσει δεδομένο, για να αποφασίσει κανείς; Στα καθ’ημάς αυτές οι σκέψεις προκύπτουν αβίαστα την στιγμή που η παραγωγική μηχανή της χώρας προχωρεί κανονικά, ενώ ένα άλλο βασικό κομμάτι της παλεύει να ενταχθεί στις ρυθμίσεις που εξαγγέλλουν καθημερινά οι υπουργοί. Συνάδουν όλα αυτά με τα νέα μέτρα, τα οποία την προηγούμενη μέρα διαρρέουν και την επόμενη εφαρμόζονται;
Ας σταθούμε στα κύρια. Περισσότερη αξία έχει αυτήν την στιγμή οι μαθητές να πληροφορηθούν τις ημερομηνίες των εξετάσεων τους και να υπάρξουν μαζικά τεστ στον γενικό πληθυσμό. Παρά να μαθαίνουμε για νέα φιλοδωρήματα και πόσο θα διαρκέσει η έξοδος με ένα SMS. Ας περάσουμε από τον πειθαναγκασμό της εξουσίας, στην εξουσία της λογικής. Σκοπός είναι να επιτραπεί τους πολίτες να αναλογιστούν την επάνοδό τους στην κανονικότητα. Όχι να αναμένουν την στιγμή να ορμήσουν προς αυτήν.
*Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι Ιστορικός