Η Ελένη Σανιδά είναι μέλος και εθελόντρια του Συλλόγου ΓΚΜ ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ Ν.ΑΧΑΙΑΣ
Είμαι η Ελένη και διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού το 2000.
Επειδή υπήρχαν περιστατικά στο οικογενειακό μου περιβάλλον, φρόντιζα επιμελώς τον τακτικό μου έλεγχο σε γιατρό αλλά έκανα και μόνη μου ψηλάφηση. Σε μια τέτοια ψηλάφηση, κατάλαβα κάτι διαφορετικό στο δεξί μου μαστό. Φυσικά, πήγα αμέσως σε γιατρό και μετά τις απαραίτητες εξετάσεις, μέσα σε 3 ημέρες ήξερα την διάγνωση. Σε μια εβδομάδα από την διάγνωση χειρουργήθηκα.
Σίγουρα θα φανεί παράξενο αλλά η διάγνωση του καρκίνου για μένα ήταν λύτρωση. Δυο χρόνια σχεδόν, ταλαιπωρήθηκα ψυχολογικά, χωρίς να εντοπίζεται κάτι παθολογικό. Κι όταν αντιμετωπίστηκε ο καρκίνος, πέρασαν όλα. Αυτό σημαίνει ότι όταν πρόκειται για κάτι σοβαρό.
Δίπλα μου και φοβερά υποστηρικτικός ο χειρουργός και η ογκολόγος μου, που μου παρείχαν και ψυχολογική στήριξη, γι αυτό και τους οφείλω πολλά, αλλά και η οικογένεια μου, άνθρωποι του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος και πολλοί, καλοί μου φίλοι. Όλοι αυτοί ανέλαβαν την φροντίδα των 3 παιδιών μου κι αυτό εξασφάλιζε σε μένα, φοβερή ηρεμία. Κάθε γυναίκα που νοσεί, έχει ανάγκη από ανθρώπους γύρω της: τους θεράποντες γιατρούς της για να νιώθει ασφάλεια ως προς το ιατρικό κομμάτι και τους δικούς της ανθρώπους, έτοιμους να κάνουν την υπέρβαση. Ήμουν τυχερή ως προς αυτό και το εύχομαι σε κάθε γυναίκα. Και όταν κάποιοι δεν μπορούν, ας απευθυνθούν σε ειδικούς για να πάρουν τις σωστές οδηγίες.
Είμαστε τυχεροί που στην πόλη μας υπάρχει ο Σ.Γ.Κ.Μ ‘ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ Ν. ΑΧΑΙΑΣ’ δίπλα στις γυναίκες που νοσούν και τους φροντιστές τους. Έγινα και εγώ κάποια στιγμή μέλος του, χρόνια μετά την αρχική μου διάγνωση, γιατί δεν υπήρχε όταν χειρουργήθηκα.
Παίρνοντας μέρος στις εκδηλώσεις του, συγκλονίστηκα αρκετές φορές από την ομολογία των γυναικών πως, αν δεν ήταν το ΑΛΜΑ με τις εθελόντριες του όπου, βρήκαν μεγάλη στήριξη, αυτές θα είχαν σίγουρα πεθάνει…
Αποφάσισα, λοιπόν και εγώ το 2018, να εκπαιδευτώ ως εθελόντρια και να κάνω ότι μπορώ για να βοηθήσω τον σκοπό αυτού του συλλόγου. Δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτό, γιατί βλέπω ότι μέσα από το έργο το δικό μας, γυναίκες σοκαρισμένες από την περιπέτεια τους, βρίσκουν στήριγμα, συνεχίζουν με άλλη ψυχολογία και γίνονται μέλη για να βοηθήσουν με την σειρά τους.
Ο Σύλλογος εξελίσσεται συνεχώς και ύστερα από τόσα χρόνια το έργο του έχει επηρεάσει πολύ την τοπική κοινωνία, ιδιαίτερα στο θέμα της πρόληψης, όπου έχουν ευαισθητοποιηθεί και πολλά νέα παιδιά, τα οποία μαζί με όλη την κοινωνία τον στηρίζουν.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι κανείς μας δεν ξέρει αν ο καρκίνος του μαστού θα του χτυπήσει την πόρτα και πότε. Γι αυτό πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον προσέχουμε. Να μην φοβόμαστε να πάμε στον γιατρό, ώστε ακόμα κι αν εντοπιστεί κάτι να είναι στην αρχή του και εύκολα αντιμετωπίσιμο.
ΠΡΟΛΗΨΗ για όλους, λοιπόν, για τις γυναίκες αλλά και για τους άνδρες, γιατί, όπως λένε τα επιστημονικά στατιστικά, σε κάθε 100 γυναίκες που νοσούν, νοσεί κι ένας άνδρας. Και μην ξεχνάτε: η πρόληψη/έγκαιρη διάγνωση σώζουν ζωές.
