Ο Σπυρίδων Παναγιώτης Κιτσινέλης είναι ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε και φιλοτέχνησε τη φετινή αφίσα του Πατρινού Καρναβαλιού. Μπορεί να γεννήθηκε στο Αγρίνιο, να μεγάλωσε στο Μεσολόγγι και πλέον να ζει στο Λονδίνο, όμως η καρναβαλική του ιστορία μπορεί κάλλιστα να τον καταστήσει γέννημα θρέμμα Πατρινό!
Τρανή απόδειξη, όλα αυτά τα καρναβαλικά συστατικά που κατάφερε ως επαγγελματίας σεφ να συνδυάσει και να αναδείξει στο σχέδιό του, επιτρέποντάς μας να πούμε ότι η “συνταγή¨” πέτυχε!
• Ποια είναι η δική σου ιστορία με το Πατρινό Καρναβάλι;
Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες. Το 2009 φιλοξένησα στο Μεσολόγγι το Πλήρωμα 94 για μια δράση γνωριμίας, ως έφορος διοργανωτής του Μεσολογγίτικου Καρναβαλιού. Το 2012 πήρα μέρος για πρώτη φορά στον κρυμμένο θησαυρό και στις παρελάσεις του τελευταίου Σαββατοκύριακου. Από τότε και μέχρι σήμερα, που είμαι κομμάτι της ομάδας του πυρήνα του Πληρώματος 94, έχω γίνει κομμάτι του Πατρινού Καρναβαλιού και με το παραπάνω. Νυχτερινές και μεσημεριανές παρελάσεις με ήλιο αλλά και με πολλή βροχή, καρδιοχτύπια και τρέξιμο για τον Θησαυρό, εύρεση Θησαυρού και πανηγυρισμοί, παιχνίδια στην Κλάους, κατασκευές στον πεζόδρομο, παντομίμα κάνοντας τον Ξέρξη ημίγυμνος στην πλατεία, παρέλαση πληρωμάτων με αυτοσχέδια όργανα, σουβλάκια Τσικνοπέμπτη στον ΑΣΟ, κατασκευή στολών, καπέλων και αντικειμένων χειρός, ταξίδι στο περίπτερο της ΔΕΘ παρέα με τον Καρνάβαλο, βραβεία την Καθαρή Δευτέρα, Τελετή Λήξης στο Μώλο, μέχρι και διοργάνωση του παιχνιδιού πλοήγησης Ιερή Πόλη The Game:“Pandemic” για τα πληρώματα.
• Τι είναι αυτό που σε έκανε να αγαπήσεις το Πατρινό Καρναβάλι;
Αυτό που με έκανε να αγαπήσω το Πατρινό Καρναβάλι είναι η πηγαία δημιουργική διάθεση των Καρναβαλιστών. Η εφευρετικότητα στην κατασκευή των στολών και τον αντικειμένων αλλά και του τίτλου της κάθε χρονιάς. Πότε χιουμοριστικός, πότε σατυρικός, πότε Πατρινός πρωτότυπος που κάποιοι εκτός καρναβαλιού δύσκολα θα καταλάβουν. Επίσης αυτό το αστείρευτο κέφι που σε κάνει σχεδόν να «αιωρείσαι» για να αντέχεις δουλειά, κατασκευές, πάρτι, Θησαυρό, παρελάσεις και όλα αυτά από τ´Αγιαντωνιού μέχρι Καθαρή Δευτέρα βράδυ. Μα πάνω απ´ όλα οι άνθρωποι. Οι αγνοί, δημιουργικοί, ανοιχτόκαρδοι, χαμογελαστοί καρναβαλιστές!
• Τι σου έχει λείψει πιο πολύ αυτά τα χρόνια απουσίας του καρναβαλιού;
Αυτά τα χρόνια μου έχουν λείψει δύο πράγματα. Πρώτον οι στιγμές που όλοι μαζί λύναμε θέματα για τον Θησαυρό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες τρώγοντας, πίνοντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλον και δεύτερον οι παρελάσεις. Η αίσθηση του βηματισμού πλάι πλάι, οι κλεφτές ματιές στους διπλανούς, τα χαμόγελα με τον κόσμο, οι δονήσεις από τα ηχεία, τα πρώτα βήματα ανεβαίνοντας στην πλατεία, ο Απόλλωνας που στέκει αγέρωχος και μας παρατηρεί.
Όπως είναι τα πράγματα φέτος το βλέπω δύσκολο να καταφέρω να έρθω για το καρναβάλι. Άλλωστε χωρίς παρελάσεις, χωρίς κατασκευές, χωρίς πάρτι και με περιορισμούς στις μετακινήσεις δεν θα είναι ένα Πατρινό Καρναβάλι όπως το γνώρισα και το αγάπησα. Θα συμμετάσχω όπου και όπως μπορώ, διαδικτυακά και από απόσταση, με όλη μου την καρδιά και τη σκέψη, εκεί.
• Πώς πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις στο διαγωνισμό;
Θεωρώ τον διαγωνισμό αφίσας υπέροχη ευκαιρία για δημιουργούς να αναδείξουν το ταλέντο τους στην τέχνη της καρναβαλικής οπτικής απεικόνισης. Για αυτόν τον λόγο συμμετέχω και τον στηρίζω. Επίσης, για εμένα, με αυτόν τον τρόπο ξεκινάει η καρναβαλική περίοδος από το Φθινόπωρο. Κάθομαι στο γραφείο μου, βάζω βιντεάκια από παρελάσεις προηγούμενων ετών και με παρέα τις φωνές του Τζίμη, της Κατερίνας, του Γιώργου, της Νατάσας αλλά και του Άλκη Στέα, ξεκινάω να σχεδιάζω. Πρώτα στο χαρτί και μετά στον υπολογιστή
• Μίλησέ μας για την αφίσα, τη βασική σου ιδέα, αυτό που σε ενέπνευσε, τα χρώματα αλλά και τα σημεία που πρέπει να παρατηρήσουμε.
Σημείο(ν)
Στα αρχαία ελληνικά, το γνώρισμα.
Αλλά και το γεγονός, το σημάδι.
Επίσης το χαρακτηριστικό όριο.
Ή η χρονική στιγμή, ορόσημο, milestone
Τέρας
Αυτό που προκαλεί δέος ή θαυμασμό.
Προαναγγελία μέλλοντος ή προφητεία.
Πολλές φορές με φόβο.
«Σημεία και τέρατα», συμβάντα που προκαλούν κατάπληξη, θαυμασμό, πράγματα σπουδαία, φοβερά.
Η ιδέα της βασικής αφίσας ήταν η εναλλαγή ρόλων μεταξύ του ανθρώπου και του τέρατος.
Μεταξύ της πραγματικότητας, της φαντασίας και του παραμυθιού.
Βλέπουμε τον άνθρωπο να καθοδηγεί το άρμα το «τέρας της κρίσης» ως μαριονέτα. Το «τέρας» δίπλα του καθοδηγεί τις ανθρώπινες μαριονέτες στην παρέλαση της φαντασίας και του παραμυθιού. Το θέατρο Απόλλων αποτελεί το σημείο – το όριο – μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Ή μήπως όχι…;
Η φετινή μου ιδέα αποτελείται ένα τρίπτυχο με την χρωματική ακολουθία του λάβαρου του Πατρινού Καρναβαλιού: μπλε- κεντρική αφίσα (1ο βραβείο), κίτρινο- αφίσα Κρυμμένου Θησαυρού (3η θέση), κόκκινο- αφίσα Καρναβαλιού Μικρών (3η θέση).
• Μία ευχή για αυτό το καρναβάλι και τα επόμενα.
Η ευχή που θα ήθελα να δώσω είναι να έχουμε υγεία, να μη λείπει κανείς από τη συντροφιά μας και του χρόνου στους δρόμους!
