MENU
Advertisement

30 Οκτωβρίου 2021 Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ο Νίκος Νικολόπουλος αποχαιρετά τον Αντώνη Αργυρόπουλο Views: 642 Απόψεις, Επικαιρότητα

Ο Νίκος Νικολόπουλος αποχαιρετά τον Αντώνη Αργυρόπουλο

Ο επικήδειος λόγος του Νίκου Νικολόπουλου για τον Αντώνη Αργυρόπουλο  
Τώρα που εγκατέλειψες οριστικά το συμβατικό αυτό κόσμο και λυτρώθηκες από τη παρατεταμένη δοκιμασία της υγειας σου και  πορεύεσαι προς την λατρευτή μας Σοφία και τους αξιοσέβαστους γονεις σου το Στέλιο και τη Βαρβάρα , θα σε περιμένει να σε πιάσει και πάλι απο το ένα χέρι ο αγιασμένος αείμνηστος Παπούλης , ο δικός μας πατερας Γερβάσιος και απο το άλλο ο ασκητικός κατηχητής μας ο κυρ Γιώργης Οικονόμου για να σε πάνε στο Βασιλέα της δόξης που απο μικρό παιδί με την γλυκύτατη μελωδική φωνή σου τον εψαλες … για να συνεχίσεις τις υμνωδίες με τα Σεραφείμ . Πάνω σ’ αυτή την ιερή έπαλξη, του αναλογίου στάθηκες ανεπανάληπτος και μοναδικός Υπήρξες  ακούραστος και ακαταπόνητος και στην έπαλξη των ιδεολογικοπολιτικών αγώνων , που νύχτα μέρα δώσαμε για τη Σημαία και το Σταυρο  Υπήρξες σ’ όλη σου τη ζωή ένας αληθινός βράχος ομολογίας για το Χριστο και την Ελλάδα .  Υπήρξες αναμφίβολα μία προσωπικότητα που ολοι οι επονομαζόμενοι ΛΟΧΑΓΟΙ του Κώστα Καραμανλή καθώς και ο ίδιος ο Πρόεδρος της καρδιάς μας , σε θεωρούσαν αναπόσπαστο μελος ,πολύτιμο συνεργάτη, και εχέμυθο συμμαχητή για τις δύσκολες αποστολές.   Ακριβέ μας  φίλε,  Υπήρξες  άτομο ξεχωριστό,μοναδικό και σπάνιο,      Σε διέκρινε η ευθυκρισία, η απλότητα στους τρόπους,  η άφατη καλοσύνη και αγάπη στο συνάνθρωπο. Η καρδιά σου χωρούσε τον κόσμο όλο και η άδολη ψυχή σου δεν άφησε να βλαστήσει τίποτε ταπεινό.    Σε διέκρινε μία αφοπλιστική ειλικρίνεια και μια ικανότητα να αντιπαρέρχεσαι τα επουσιώδη, στεκόσουν ολόρθος, πρόσωπο με πρόσωπο μπροστά στο όποιο σοβαρό πρόβλημα.   Έχεις απο όλη την φιλική  παρέα των ιστορικών στελεχών της παράταξης που με ανιδιοτέλεια υπηρέτησες , το καλό κατευόδιο , αλλά και απο αρκετούς ακόμα πολιτικούς που σε γνώρισαν κατα την πολύχρονη παρουσία σου στις αίθουσες και το εντευκτήριο της Βουλής και οι οποίοι έμαθαν για το μεγάλο ταξίδι σου και μου ζήτησαν να μεταφέρω στα παιδιά σου τα συλληπητηρια τους.  Δακρυσμένοι και βαθύτατα λυπημένοι είναι εδώ κοντά σου και όλοι οι φιλοι μας που παλέψαμε στα δύσκολα τότε που τα σκίαζε η φοβερά και τα πλάκωνε η σκλαβιά και μου ζήτησαν να σου πω εκ μερους τους ένα μεγάλο ευχαριστώ για το τεράστιο διαρκές δόσιμο σου, την αφοσίωση , την αγαπη και τη φιλοξενία που απλόχερα πρόσφερες προς όλους μας…Αντώνη μονάκριβε καρδιακέ φίλε η θα παραμείνεις αιώνια ένα ουράνιο τόξο στο βαρύ συννεφιασμένο ορίζοντα των καιρών μας.      Αείμνηστε Αντώνη , αβά Αντώνη, όπως άρεσε του κατηχητή μας να σε προσφωνεί, Ζήσαμε μαζί πολλές όμορφες στιγμές θα θυμάμαι πάντα την δωρικη παρουσία σου, τα πύρινα λόγια σου και τη πίστη σου για τον αληθινό Θεό και την Ελλάδα καθώς και τη φλόγα και τον ενθουσιασμό σου, για την ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΡΑΤΑΞΗ και πάν’ απ’ όλα την ανυποχώρητη χαλύβδινη επιμονή σου αναφορικά με την προώθηση και επίλυση των προβλημάτων η την ικανοποίηση αιτημάτων για δουλεια που αφορούσαν αδύνατους συνανθρώπους μα ποτέ για τα παιδιά σου…   Τα μεγαλύτερα εύσημα ,που παίρνεις μαζί σου, δεν είναι οι τίτλοι,μα είναι η Αγάπη  και η εκτίμηση του κόσμου, που με τη παντοειδή συμμετοχή του χθες και σήμερα το εδειξε κραυγαλέα !    Όμως τώρα φεύγεις για πάντα από κοντά μας γιατί έτσι θέλει ΕΚΕΙΝΟΣ που ορίζει τη ζωή και το θάνατο. Άγνωστες και ανεξιχνίαστες είναι οι βουλές του Υψίστου. “Τις έγνω νουν Κυρίου;”.  Κανένας θνητός δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τα σχέδια και τις σκοπιμότητες του Θεού.  Ελέω Θεού ζούμε όλοι, εσύ ευτύχησες να καμαρώνεις  τους δυό  γιούς σου,τον Γιάννη που με την Νίκη σου χάρησαν  τρια εγγονάκια κι ένιωθες χωρίς να το ομολογείς ξεχωριστή περηφάνια για αυτά. Το αντιλαμβανόμουν κάθε φορά που  μιλούσες για κείνα… Μα δεν ήταν θέλημα Θεού να απολαύσεις ως τα βαθιά γεράματα την όμορφη οικογένειά σου.      Όλοι εμείς, που σε γνωρίσαμε, είμαστε περήφανοι, που υπήρξες κομμάτι της Ζωής μας, που σε είχαμε πολύτιμο φίλο,συνοδοιπόρο στο ταξίδι μας για την Ιθάκη… Σου υπόσχομαι μπροστά στο σκήνωμά σου πως θα ικετεύω ΕΚΕΙΝΟΝ, που αγάπησες με πάθος στη ζωή σου, να αναπαύη αιώνια την ψυχή σου στα ουράνια δώματα της αγάπης Του και ακόμα πως εγώ και ολοι οι φιλοι σου δεν θα παραδώσουμε τα όπλα.  Οσο ζούμε θα πολεμούμε με την ελπίδα και τη πίστη θα κάνουμε το άπαν για την επιβίωση της ελληνικής και ορθόδοξης ταυτότητας της πατρίδας μας. Πολυαγαπημένε φίλε Αντώνη σου υποσχόμαστε, όπως εσύ επέλεξες να μην γίνεις ποτε σαν κάποιους «γραβατωμένους τζιτζιφιόγκους» του σαθρού κατεστημένου οι οποίοι δίκην ερπετοειδών, άλλοι αναρριχόμενοι στην εξουσία και άλλοι σε θρόνους ή πολυθρόνες της οικονομικής επιτηδειότητας, εξελίχθηκαν σταδιακά σε ιδιοτελή αρπακτικά μέσα σε ένα περιβάλλον διάχυτης ασυδοσίας, έτσι να πάμε μέχρι τέλους . Η απαράμιλλη προσφορά  σου, η διάχυτη καλοσύνη που σε διέκρινε, όπως η καλοσύνη και η λάμψη που εξέπεμπε η γλυκύτατη αείμνηστη  Σοφία ,  αποτελούν  πολύτιμη παρακαταθήκη για τα παιδιά , τα εγγόνια και όλους τους οικογενεις   σου, για εμάς ολους  τους φίλους σου και τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο. Φίλε μονάκριβε
Για τρεις δεκαετίες κρατούσες το τιμόνι της ζωής μου. Πάντα κρατούσες γερά στα στιβαρά του χέρια το τιμόνι. Ταξιδέψαμε μαζί και μαζί συναντήσαμε την Ελλάδα, το όνειρο, την προσδοκία, το στόχο.
Ήσουν ο άδολος  φίλος μου.
Δεν έχω μόνο ένα μεγαλύτερο αδερφό. Είχα και σένα. Και κάτι περισσότερο ακόμη.
Ήσουν ο φύλακας – άγγελος μου.
  Ήμουν ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου σε όλα τα χρόνια της συμπόρευσης μας. Γιατί αντιπροσώπευες  το γνήσιο. Γιατί ήσουν ο δάσκαλος μου. Εσύ, Αντώνη μου, ο χαμογελαστός, ο ταπεινός, ο αλτρουιστής, ο ανεξίκακος, ο λεβέντης.
  Εσύ, ο κάτοχος όλων των πτυχίων της ανθρωπιάς , της αλληλεγγύης και της δοτικότητας.
  Ζήσαμε όμορφες και στενάχωρές στιγμές. Μαζί στα εύκολα και τα δύσκολα. Χωρίς, όμως, πότε να λοξοδρομείσουμε από τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά μας.
  Φίλε, δεν εμφωλεύει η παραμικρή υπερβολή στον επικήδειο έπαινο. Γιατί ήσουν υπόδειγμα συζύγου, γονέα και φιλου. Γιατί διακρινόσουν  για την Χριστομιμητη συμπάθεια και αγάπη σου προς τον συνάνθρωπο. Γιατί πιστευες στην άκηρυτη  αλήθεια της Ορθοδοξίας.
  Γιατί στάθηκες και σου στάθηκε βράχος Σοφία. Γιατί ο Γιάννης και ο Σεραφείμ, η ζωντανή σου συνέχεια, είναι τόσο υπερήφανοι για σένα. Για τον λόγο ότι τα χνάρια σου, μονάκριβε φίλε μου, δεν τα άφησες στην άμμο. Τα άφησες τις καρδιές μας.
  Σκέφτομαι τους χρόνους που αναμετρήθηκες με τα προβλήματα της υγείας σου. Όσες δυνάμεις σου αφαιρούσε η ασθένεια, τόση δύναμη ψυχής πρόσθετες τον εαυτό σου. Γιατί ήσουν αδάμαστος.
  Τώρα, πολυλατρεμένε φίλε μου, που σ’ έχω μπροστά μου, σε βλέπω να ανεβαίνεις τη σκάλα που οδηγεί στο ουράνιο πεπρωμένο σαν ενάρετος θνητός.
 Ταξιδεύει ψυχή σου, όχι για το πω άγνωστο και αφιλόξενο. Πηγαίνει εκεί που την περιμένουν να την υποδεχτούν μυριάδες φωτεινών πνευμάτων. Εκεί που είναι η Σοφία σου και οι γονείς σου.
Και σε φαντάζομαι θαλασσοδαρμένε βαρκάρη τώρα να αράξεις στον όρμο των ουρανίων γλυκασμων.
  Αυτή η ας είναι η παρηγοριά του Γιάννη και του Σεραφείμ. Μπορεί να έφυγες από τη ζωή, από τον προθάλαμο της συνάντησης μας με το Θεό αλλά είσαι τώρα στα δεξιά του.
  Αυτό εύχομαι και για όλους εμάς . Καλή αντάμωση αδερφέ
 και καλό Παράδεισο .

Comments are closed.