Το άρθρο είναι του ιδρυτικού μέλους και στελέχους της Εταιρείας Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ Ανδρέα Σπηλιώτη σχετικά με τη βαριά σκιά που έχουν ρίξει τα γεγονότα στην Ουκρανία.
Του Ανδρέα Σπηλιώτη
Ο προετοιμαζόμενος από τον Πρόεδρο της Ρωσίας πόλεμος-εισβολή στην καρδιά της Ευρώπης τον οποίο δεν πιστεύαμε ότι θα γίνει, θεωρώντας ότι αφού τον γλυτώσαμε την περίοδο 1950-1990, δεν πρόκειται να τον ζήσει τουλάχιστον η γενιά μας εξελίσσεται πλέον μπροστά στις οθόνες μας.
Η περίοδος του ψυχρού πολέμου μας άφησε έναν ηγέτη παλιάς κοπής (Βλαντίμιρ Πούτιν) παράγωγο της περιβόητης KGB της πάλε ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος δε διστάζει ‘‘να λύνει προβλήματα’’ με τα όπλα και με ιδιαίτερη βιαιότητα παραβιάζοντας διεθνείς συνθήκες, συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε νομιμότητα στη χώρα του αλλά και εκτός αυτής.
Οι ρώσοι πολίτες όπως και πολλοί άλλοι λαοί σε διάφορες κρίσιμες ιστορικές περιόδους δε μπόρεσαν να αναδείξουν ηγέτες που θα βοηθούσαν στην πρόοδο τους αλλά και τη συλλογική ασφάλεια. Η Ευρώπη είναι η ήπειρος που κατ’ εξοχήν έχει ταλαιπωρηθεί διαχρονικά από συγκρούσεις που προκάλεσαν φιλόδοξοι και αυταρχικοί ηγέτες.
Η ειρήνη -έστω και του τρόμου, τα χρόνια του ψυχρού πολέμου- που σε μεγάλη έκταση βιώνουμε στην ήπειρό μας από το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου δεν ήταν το σύνηθες για όλους τους προηγούμενους αιώνες. Το αυτονόητο δεν είναι δεδομένο και ο εφησυχασμός δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους έστω και αν τα γεγονότα φαίνονται λίγο μακριά μας.
Η Αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής ασφάλειας με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δέχεται ένα μεγάλο πλήγμα. Οι δικαιολογίες για την εισβολή ακόμα και όταν έχουν γίνει παραλείψεις και λάθη, ακόμα και όταν πρέπει να ζυγίσουμε το ‘‘δίκιο και ηθικό’’ δε μπορεί να είναι αποδεκτές ενάντια σε ένα λαό που δικαιούται να επιλέγει την κυβέρνησή του, τις συμμαχίες του, τον τρόπο ζωής του.
Κανένας δεν έχει δικαίωμα να καταλαμβάνει εδάφη, να επιβάλει κυβερνήσεις ή να αλλάζει σύνορα εν ονόματι ‘‘ιστορικών λαθών’’ όπως κάποιοι θεωρούν τη δημιουργία της Ουκρανίας ή την απόδοση των νησιών του Αιγαίου στην Ελλάδα. Ο αναθεωρητισμός της Ρωσίας αλλά και της Τουρκίας στα καθ’ ημάς πρέπει να ανησυχεί κάθε πολίτη σε όλη την Ευρώπη.
Αν δε λειτουργήσουμε συλλογικά οι σκεπτόμενοι πολίτες στις φιλελεύθερες δημοκρατίες της ηπείρου μας και δε βάλουμε φρένο τώρα σε κάθε επιβουλή και κάθε μεγαλοϊδεατισμό αργότερα θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά.
Σε όσες ιστορικές περιόδους ή γεγονότα, είτε οι κυβερνήσεις είτε οι πολίτες δε λειτούργησαν αποφασιστικά, ξεκάθαρα και γρήγορα όχι μόνο καταδικάζοντας αλλά και ενεργώντας να σταματήσουν τις παραβιάσεις διεθνών κανόνων αλλά και την αιματοχυσία -χαρακτηριστική περίπτωση ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος- οδηγήθηκαν σε τραγικές συνέπειες.
Μια ομόθυμη καταδίκη αλλά και δράση πέρα από γεωστρατηγικές ισορροπίες, οικονομικά συμφέροντα, κοντόφθαλμες πολιτικές, ιδεοληψίες κ.α. θα ήταν το σημαντικότερο βοήθημα και η δική μας ηθική υποχρέωση σε όλους αυτούς τους πολίτες της Ουκρανίας σήμερα, αύριο δεν ξέρουμε που αλλού.
Με τη σκέψη μου στους Ουκρανούς πολίτες και στη μεγάλη Ελληνική κοινότητα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία μας ελπίζω, εύχομαι, ζητάω αλλά και απαιτώ σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ανθρωπιστικού δικαίου, σεβασμό των διεθνών συνθηκών και της ανθρώπινης ζωής, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας που όλοι δικαιούνται να απολαμβάνουν όπου γης.