Η δραματουργία του Χάρολντ Πίντερ διαφεύγει από οποιαδήποτε κατάταξη καθώς έχει μια ιδιαιτερότητα δραματικής έντασης η οποία τον τοποθετεί«κάπου ανάμεσα» στους μοντερνιστές, στο μεταμοντέρνο και στο παράλογο. Εξαιτίας τη μη κατάταξης του σε κάποιο είδος εφευρέθηκε από τους κριτικούς ο όρος Pinteresque-Pinterism. Από το 1957 που εμφανίστηκε στην Αγγλική σκηνή με το The Birthday Party η δραματολογία του«φλερτάρει» στη διείσδυση της ψυχολογίας των μαζών ενώ παράλληλα δοκιμάζει την ανθρώπινη σκέψη με τα γλωσσικά παιχνίδια και την«παράλογη» αποδόμηση της γλώσσας των έργων του.
Το έργο «Προδοσία» μιλάει για τρεις ανθρώπους που αλληλεπιδρου και προδίδουν το γάμο, τη φιλία και τον εαυτό τους. Όλα αυτά με αντίστροφη εξέλιξη που αποϊδανικεύει τη συνηθισμένη χρονική πλοκή, αρχίζοντας από το τέλος της ερωτικής σχέσης, με φόντο παράλληλα (στον προτζέκτορα) τα ιστορικά γεγονότα της δεκαετίας 1965-1975.
Παραστάσεις όπως η «Προδοσία» που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζαμπουλάκη από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας σκοπό έχουν να αποκαλύψουν τον υπαρξιακό κόσμο του Πίντερ και τις παραλλαγές των συναισθηματικών καταστάσεων. Ο Γιώργος Ζαμπουλάκης καταφέρνει με τη δραματουργική επεξεργασία του να αποδώσει, μέσω παραλλαγών, με σκηνικές εικόνες τις συναισθηματικές καταστάσεις συγκινησιακών αποχρώσεων. Το έργο που βλέπουμε αφορά ένα θέατρο καταστάσεων με ασυνέχειες οι οποίες επιτονίζουν την παροδικότητα των στιγμών. Η γλώσσα του έργου από τον Ζαμπουλάκη έχει επεξεργαστεί εξαιρετικά πιστή στην Πιντερική δραματουργία και λειτουργεί ως προστατευτικό κέλυφος της δραματουργίας αυτής· καθώς μέσα από τις αδέξιες παύσεις, τις συνεχείς σιωπές και τις αδέξιες επαναλήψεις μπερδεύει τις σημαντικές με τις ασήμαντες στιγμές, προβάλλοντας έτσι μια παν-ιδιαιτερότητα όλων των στιγμών (όλες οι στιγμές έχουν σημασία).
Ο σκηνικός χώρος του έργου, αν και δεν είναι πρωτότυπος καθώς είχε παρουσιαστεί από το εθνικό πριν δυο χρόνια κάτι ανάλογο, εν τούτοις ενέχει αρκετά στοιχεία από το «ασπόνδυλο» σκηνικό οικοδόμημα του Πίντερ. Λέγοντας «ασπόνδυλο» εννοούμε ένα κλειστό δωμάτιο με (μετακινούμενους) τοίχους όπου οι ήρωες αποτυπώνουν οποιαδήποτε εσωτερική και εξωτερική δράση του έργου ως απόρροια κίνησης ανάμεσα στους τοίχους. Έτσι στην αρχή βρισκόμαστε σε ένα μπαρ, στη συνέχεια σε ένα δωμάτιο, αργότερα σε ένα ιταλικό εστιατόριο και τέλος σε ένα δεύτερο δωμάτιο. Όλα αυτά όταν η εναλλαγή των τοίχων πυροδοτεί την ώθηση στο ξετύλιγμα καταστάσεων που συμβολίζει και τις αλλαγές της ανθρώπινης χημείας του εγκεφάλου.
Στη συγκεκριμένη παράσταση ξεχωρίζει η ταυτόχρονη προβολή με κάμερα που απεικονίζει στον προτζέκτορα ιδιαίτερες στιγμές των ασταθών καταστάσεων των ηρώων στη σκηνή. Οι στιγμές αυτές αποτυπώνονται όταν ο ένας από τους τρεις ηθοποιούς βρίσκεται πίσω από την κάμερα, ενώ σχεδόν πάντα παίζουν οι άλλοι δύο, διαγράφοντας έτσι, ο κάθε ηθοποιός μέσα από την on camera ματιά του, τον επιτονισμό των ταυτοτικών σχέσεων των άλλων δυο που παίζουν ταυτιζόμενοι παράλληλα με την ενδοειμενική μεταθεατρικότητα του Πίντερ.
Στο υποκριτικό κομμάτι του έργου ξεχωρίζει η Aurora Marion ως Έμμα η οποία προάγει τον τύπο της γυναίκας «κλάσης» εκείνης της εποχής. Δυναμική μέσα στον ρόλο ενσαρκώνει τη γυναίκα που εκφράζει«τύπο» όπως ακριβώς επιτάσσει το έργο. Ο Μάνος Βαβαδάκης ως Ρόμπερτ παρουσιάζει τον απόντα δυναμικό σύζυγο, προάγοντας τον συγκεκριμένο αμφιταλαντευόμενο ρόλο, με εξαιρετική σαφήνεια. Τέλος ο Παναγιώτης Γαβρέλλας, ως Τζέρρυ, αποδίδει με εξαιρετική σωματικότητα την έκφραση του συγκεκριμένου χαρακτήρα κινούμενος ανάμεσα στον εξωτερικό σοβαρό χαρακτήρα του Τζέρρυ και τον εσωτερικό κρυψίνο εραστή της Έμμας.
Συμπερασματικά, η παράσταση «Προδοσία» που παρουσιάζεται από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, περιέχει μια «δημόσια σιωπή» γνωστών καταστάσεων όπου εκφράζονται ως σκηνική εικονοπλασία ιδεολογικών διαχρονικών αφηγημάτων.
Πληροφορίες
Παραστάσεις στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων μέχρι 15 Ιανουαρίου 2023. Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο στις 21:30 και Κυριακή στις 20:00 | Δευτέρα 26/12 & 2/1 στις 21:30. Πληροφορίες-κρατήσεις στο τηλέφωνο του ταμείου 2610273613 και ticketservices.gr
